... مصیبت بس عظیم است و جانکاه، ناله های دردناک و دلخراش کسی به گوش می رسد که در دست گرگهای بیابان نینوا گرفتار شده، و همینک صدای ناله ی او و خاندان گرامش طنین انداز است، و پرده ی گوش انسانهای بارحمت و رأفت را به حرکت درآورده، و فطرت و احساسات پاک آنها را بارور می نماید، که راستی مهر و محبت، اشک و گریه، و ابراز احساسات و عواطف ورای زمان و مکان است، و زمان و مکان را در این وادی عاشقانه راهی نیست.

شخصیتی که قلم از شناسایی او ناتوان، و بشر از درک و معرف مقام او عاجز تا چه رسد که او را توصیف نماید. چنین شخصیت عظیمی را بایستی خالق او؛ خدای متعال، پیامبران الهی و خاتم آنها و اوصیای او معرفی نمایند.

آخر او کیست؟

و کدام نور الهی است؟

و کدامین ستاره ی پر فروغ دنیای ظلمانی است؟

و کدامین کشتی نجات است؟

آری؛ او حسین بن علی علیه السلام است، کسی که حضرت باری تعالی در مقام و منزلت او می فرماید: یا محمد!... و جعلت حسینا خازن وحیی، و أکرمته بالشهادة، و أعطیته مواریث الأنبیاء، فهو سیدالشهداء... (مثیر الأحزان: 4).ای محمد!... حسین را خزانه دار وحی خود قرار دادم، و او را با شهادت گرامی داشتم، و مواریث پیامبران را به او عطا نمودم، پس او سید و آقای شهیدان است...

کسی که پیامبر عظیم الشأن صلی الله علیه و آله و سلم در توصیف او می فرماید: حسین منی و أنا من حسین... اسمه مکتوب عن یمین العرش: ان الحسین مصباح الهدی، و سفینة النجاة،... (بحارالانوار: 205 : 36 ح 8)  . حسین از من است و من از حسین، نام او بر سمت راست عرش نوشته شده است: همانا حسین چراغ پر فروغ هدایت و کشتی نجات است...

کسی که پدر بزرگوارش امیرمؤمنان علی علیه السلام در موردش می فرماید: بأبی و امی الحسین المقتول بظهر الکوفة (مثیر الأحزان: 4) . پدر و مادرم فدای حسینی که در پشت کوفه کشته می شود.

کسی که امام حسن علیه السلام مصیبت او را بزرگ شمرده و می فرماید: لا یوم کیومک یا أباعبدالله! (بحارالانوار: 218: 45.)  . ای اباعبدالله! هیچ روزی به روز تو نمی رسد.

کسی که خود در توصیف خویش می فرماید: أنا قتیل العبرة، لا یذکرنی مؤمن الا بکی (بحارالانوار: 279 : 44 ح 5.)  . من کشته ی منسوب به اشک و گریه هستم، هیچ مؤمنی مرا یاد نمی کند جز آن که برای من می گرید.

کسی که امام سجاد علیه السلام درباره ی او می فرماید: أنا ابن من قتل صبرا، و کفی بذلک فخرا (مثیر الأحزان: 4) . من فرزند کسی هستم که با زحمت کشته شد و این افتخار برای من کافی است.

شخصیتی که امام صادق علیه السلام در مورد حضرتش می فرماید: الحسین علیه السلام عبرة کل مؤمن (بحارالانوار: 44:280 ح 11) . حسین علیه السلام وسیله ی گریه ی هر مؤمن است.

کسی که امام رضا علیه السلام مصیبت او را چنین تصویر کرده و می فرماید: ان یوم الحسین علیه السلام أقرح جفوننا، و أسبل دموعنا، و أذل عزیزنا بأرض کرب و بلاء، أورثتنا الکرب و البلاء الی یوم الانقضاء، فعلی مثل الحسین علیه السلام فلیبک الباکون... (البحار: 283 : 44 ح 17)  . همانا روز امام حسین علیه السلام پلکهای ما را مجروح، و اشک ما را جاری نمود، و عزیز ما را در سرزمین کرب و بلا ذلیل کرده و تا روز قیامت کرب و بلا را بر ما به ارث گذاشت، پس بر همچو حسین علیه السلام باید گریه کنندگان گریه نمایند.

کسی که منتقم خون پاک او یعنی حضرت مهدی علیه السلام در خطاب به آن حضرت می فرماید: فلئن أخرتنی الدهور، و عافنی عن نصرک المقدور، و لم أکن لمن حاربک محاربا، و لمن نصب لک العداوة مناصبا، فلأندبنک صباحا و مساء، و لأبکین لک بدل الدموع دما، حسرة علیک، و تاسفا علی ما دهاک و تلهفا، حتی أموت بلوعة المصاب، و غصة الاکتیاب  (الصحیفة المبارکة المهدیة: 430) . اگر روزگار مرا به تأخیر انداخت، و دست تقدیر مرا از یاری تو بازداشت، و نشد که با کسانی که با تو پیکار نمودند بستیزم، و با کسانی که با تو دشمنی داشتند به نبرد برخیزم، اکنون هر صبح و شام برای تو ناله می کنم، و به جای اشک برایت خون گریه می کنم، از روی حسرت بر تو و تأسف بر مصیبت هایی که بر تو وارد شد، تا این که در اثر سوز مصیبت ها و غصه ی جانکاه و اندوه فراوان بمیرم.

شخصیتی که عقول بشریت از کار، حماسه و مظلومیت او متحیر مانده، و در مقابل او جز ابراز عواطف و احساسات، اشک، گریه، ناله، عزاداری و سوگواری برای او چیز دیگری ندارند.

آری؛ عزاداری، مقتل خوانی، گریه، سینه زنی و... همه و همه برای عشق و محبت به چنین وجود نازنین است، جایی که خدای متعال قصه ی مصایب او را برای پیامبر خویش حضرت زکریا علیه السلام بازگو می نماید، و او صدا به گریه و ناله بلند می کند و در رثاء او می گوید: الهی! أتفجع خیر جمیع خلقک بولده؟... الهی! أتلبس علیا و فاطمة علیهماالسلام ثبات هذه المصیبة؟... (بحارالانوار: 223 : 44 ح 1). خدایا! آیا دل بهترین مخلوق خود در عزای فرزندش به درد می آید؟ آیا علی علیه السلام و فاطمه علیهاالسلام لباس این مصیبت را خواهند پوشید؟

آری! اول عزادار و مقتل خوان او خدای متعال، انبیا و پیامبران الهی و ملائک آسمانها هستند.

حسین علیه السلام خون خداست و خدایش به دست خلف صالح و فرزند او مهدی منتظر علیه السلام انتقام خون او را خواهد گرفت، ان شاء الله.

و راستی چنان شخصیتی اگر مظلوم واقع شود باید همچنان فرزندی که همه ی پیامبران و اولیا منتظر او هستند منتقم خون او باشد...

اینک چهارده قرن از آن مصیبت اندوهناک می گذرد، کاروانهای عزاداری و سوگواری عاشقان و دلدادگان آن حضرت همواره بهتر از قبل، عاشقانه و مخلصانه به عزاداری و ابراز عواطف و احساسات می پردازند، و هر کسی به اندازه ی معرفت و شناختش در این وادی گام برمی دارد.

منبع:  سایت ولی عصر