بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا علی بن ابیطالب یا امیرالمومنین

محراب مسجد کوفه را بگو دیگر به انتظار نایستد و از شوق حضور دوست بر خود نلرزد. کوچه‌های خاکی کوفه را بگو دیگر خویش را مهیا نکنند تا قدوم آسمانی او را در خود بپذیرند. کودکان یتیم چشم انتظار کوفه؛ پیرزنان و پیرمردان مشتاق و بیوه زنان دردمند را بگو دیگر به انتظار او ننشینند تا بیاید و دست نوازش بر زخمهای دلشان بکشد ... که او دیگر نخواهد آمد تا مرهم دلهای خنجر خورده‌اشان باشد.

آسمان کوفه را بگو به سپیده صبح پیوند خورد که علی دیگر در محراب مسجد، عشق را تفسیر کرد. مرغابیها را بگو بال در بال هم، سر در آغوش هم بنهید و تا همیشه تاریخ در فراق او بسوزید که دست عشق بر سرهایتان کشید و رفت تا زلال جاری حق را دریابد. مسمار در را بگو که او خواهد رفت چرا که او عطر آسمانی یاس را از شامگاه قبل به جان دریافته بود و روحش رفته بود پیش از آنکه جسمش رفته باشد.

آری او خواهد رفت و زمین خاکی و آسمان پر ستاره شبهای کوفه دیگر هرگز مناجات عاشقانه او را نخواهد شنید که بر زمزمه ملکوتیان سبقت گرفته و ترجمان عشق خواهد بود بر زندگی خاک نشینان آن صدای افلاکی!

زین پس دیگر آوای ملکوتی «مولای یا مولای» علی در مسجد کوفه قامت محراب را از شوق خم نخواهد کرد، دیگر چاه نامه دردمند علی را نخواهد شنید و سنگ صبور کلام پر درد علی نخواهد بود که زین پس علی سکون خویش در کنار سنگ صبوری یافته است که بارها و بارها از پی‌اش سلام فرستاد! زین پس نخلهای آشنا صدای قدمهای علی را نخواهند شنید که از پی پخش بذر عاشقی در میانشان حرکت کند، این نخلها که قامت بر افراشته‌شان را و سرهای به سوی درگاه دوست بلند کرده شان را از علی آموخته بودند.

دیگر زمینیان و خاکیان نجوای ملکوتیش را نخواهند شنید و ذرات عالم امکان برای همیشه زمان در حسرت شنیدن طنین خوش‌الحان مناجاتش خواهند ماند!

الا لعنة الله علی القوم الظالمین

التماس دعا