نوشتن از شهيد قلمي شاهد مي‌خواهد و منِ درمانده در خويش، از كه بگويم كه معترفم به درماندگيم در برابر به جاي آوردن حق و حرمت قطره‌اي از خون پاكش.
پس زبان در كام مي‌گيرم و از شهيد از زبان شهيد مي‌گويم:

و مي‌داند كه پايان نيست بلكه آغازيست بر يك پايان...
" ...شهادت پايان نيست، آغاز است، تولدي ديگر است در جهاني فراتر از آنکه عقل زميني به ساحت قدس آن راه يابد. تولد ستاره‌اي است که پرتو نورش عرصه زمان را در مي‌نوردد و زمين را به نور رب‌الارباب اشراق مي‌بخشد.شهيد منتظر مرگ نمي‌ماند، اين اوست که مرگ را برمي‌گزيند. شهيد پيش از آنکه مرگ ناخواسته به سراغ او بيايد، به اختيار خويش مي‌ميرد و لذت زيستن را نيز هم او مي يابد نه آن کس که دغدغه مرگ حتي آني به خود او وانمي‌گذاردش و خود را به ريسمان پوسيده غفلت مي‌آميزد... "

شهيد سيد مرتضي آويني