شلمچه خلاصه عشق است و قطعه اي از بهشت شلمچه تنديس زيباي شور و عشق آفريني است كه در ميدان ايثار قد كشيده است شلمچه شهر شهود و شهادت و فرودگاه عشق و عروج گاه دل ... زمين خاكي شلمچه زيباتر از آبي آسمان است چرا كه شلمچه قتلگاه مرغان عاشقي است كه با نامردي به شهادت رسيدند و به دياري عروج كردند كه همه گان را در آن وادي سكني نمي دهند ، آري شلمچه شاهنامه بلند شهادت است ، ديوان عاشقي است ، شعر هاي سرخ با واژه هاي خون به وزن عشق و قافيه هايي از جنس قلب پاره پاره عاشقي و در قالب غزل عشق و مثنويي زيباي شهادت ، ديواني است كه شكسته دلان عارف با قلم استخوان و مركب خون و با خط شكسته ي عروج نوشته اند و با نفسهايي كه داغ آتشين شيميايي را از درون شعله ور مي ساخت و دلهايي كه از شوق پر كشيدن به ديار مادر خود نمي دانستند از براي سينه تنگشان كه درد گاز خردل و .... را به همراه داشت چگونه نفس تازه كنند ، آنها دردانه هاي بي بي خود بودند و با عشق پرواز كردند تا دنيا را كه زمين خورده آنان و شرمنده از روي چون ماه آنان بود را بيش از اين تكه تكه نكنند آنقدر بزرگ و فراخ دل بودند كه حتي به دنيا نيز با تمام بديهايش رحم كردند تا دنيا بيشتر از آن كه ذليل است ذليل تر نشود !