بخوان و برو، بخوان و بپر، بخوان و زيبا شو، حتي زيباتر از الان، به زيبائي ملائک و حتي زيباتر از ملائک، ديگر اجسام دنيوي زيبايي تو را مصداق نميشوند، نه خورشيد! و نه ماه و نه هيچ چيز ديگري!
اين جسم هر چه بيشتر رنج ببيند، براي او اندامش زيباتر ميشود. اين جسم هر چه بيشتر گريه کند، قشنگتر و جذابتر ميشود. اين دست هر چه بيشتر به سينه بزند با اراده‌تر ميشود. اين لبها و زبان هر چه بيشتر با ذکر او مانوس شود، دلفريبتر ميشود.
بگذار تا با پودر و ماتيک و آرايش به صورت خود برسند. بگذار تا دنيويها با ورزش و زيبايي اندام بدنهاي کثيفشان را روي فرم بياورند. بگذار تا قيافه خشکيده و روزه‌دارت در نظر آنها زشت نمايان شود. بگذار تا چشمان کثيفشان کمتر صورت نورانيت را ببيند.
برادرم! خواهرم! زيبايي ظاهري هم حتي با ورزش و زيبايي اندام حاصل نميشود، مگر چشمان گود افتاده و کثيف و پر از گناهشان را نمي‌بيني، مگر صورتهاي پر از جوش و لک و گونه‌هاي ورم کرده و ... را نمي‌بيني، اين قيافه دنيوي آنهاست واي به حال آخرت.
بخوان سرود خدايي و زيبا شو.
خواهرم! لباست زيبنده توست، خواهرم چادرت يادآور لباس مادرمان و دختر پيغمبرمان است. خودت را بپوشان تا چشمان کثيف و آلوده، در حسرت زيارت جانشين فاطمه زهرا (س)، لجنمال شوند. مبادا خودت را از ميمونهاي بزک کرده‌اي که براي چشمان حق‌بين مانند خوکهاي لجن مال شده، پلاسند و متعفن در کوچه و خيابان، کمتر بداني. اصلا مقايسه‌ات بيخود است؛ کجا گوهر را با غير گوهر مقايسه مي‌کنند. قياس مع الفارق است.
صداي ناله زهرا (س) هنوز بگوش ميرسد. اولياء گوش کنيد باز هم زهرا(س) به بيت الاحزان رفته است. خون فرزندانش در سنگفرش خيابانهاي خرمشهر و مهران و در خاکريزهاي جنوب خشک نشده است که مي‌بيند اسيران خاک چگونه تيرهاي زهرآگ