سلام .

الان كه اين مطلب شما رو مي نويسم . براي لحظاتي در اتاق را بستم و يك دل سير به اين همه غريبي گريستم من خودم يك نمونه از مورد ذكر شده شما رو مي شناسم و در وبلاگم هم به خاطرش شعر مرحوم سپهري رو نوشتم .

راستي كه خيلي غريبند هستند . خيلي وقت ها يه تلنبر كافي است كه ادمي رو منقلب كند و فكر كنم مطلب شما همون تلنبري است بر دلهاي غافل .براستي كه اينان فراموش شدند .ياد سربند هاي فراموش شده بخير