بنويس شهيد و بعد برو سر سطر.

همونجا که نخل‌هاش بدون سر

نماز ميذارن و بيدهاي

مجنونش به سمت شرجي افق

در اهتزازن.

از اين سطر به اون سطر،

از اين خط به اون خط،

از اين خاکريز به اون خاکريز،

حالا ديگه اين همه شهيد و

کلمه‌ها تشييع مي‌کنن.

اصلا اين خط، آخر نداره.

بدون معطلي بجاي نقطه