با نام عشق، خلقت انسان شروع شد

جانی گرفت و غصّه به این سان شروع شد

فریادِ طبل، ضجّه‌ی زنجیر، شور سنج

با رعدهای تعزیه‌گردان شروع شد

در بین ابرهای سیه پوش آسمان

بغضی شکفت، روضه‌ی باران شروع شد

ممکن نبود اینکه دو خورشید، همزمان  ...

از قتلگاه، ممکن و امکان شروع شد

اقرأ به نام عشق در این دشت پر بلا

بالای نیزه بود که قرآن شروع شد

بابا کجاست؟ عمّه چرا گریه می‌کنی؟

هق هق میانِ شام غریبان شروع شد

وقتی که روضه‌خوان کمرش را گرفته بود

بالا گرفت گریه و طوفان شروع شد

هر «یا حسین» نقطه‌ی آغاز روضه‌ایست

این روضه تا رسید به پایان شروع شد

رضا احسان‌پور

... مصیبت بس عظیم است و جانکاه، ناله های دردناک و دلخراش کسی به گوش می رسد که در دست گرگهای بیابان نینوا گرفتار شده، و همینک صدای ناله ی او و خاندان گرامش طنین انداز است، و پرده ی گوش انسانهای بارحمت و رأفت را به حرکت درآورده، و فطرت و احساسات پاک آنها را بارور می نماید، که راستی مهر و محبت، اشک و گریه، و ابراز احساسات و عواطف ورای زمان و مکان است، و زمان و مکان را در این وادی عاشقانه راهی نیست.

شخصیتی که قلم از شناسایی او ناتوان، و بشر از درک و معرف مقام او عاجز تا چه رسد که او را توصیف نماید. چنین شخصیت عظیمی را بایستی خالق او؛ خدای متعال، پیامبران الهی و خاتم آنها و اوصیای او معرفی نمایند.

آخر او کیست؟

و کدام نور الهی است؟

و کدامین ستاره ی پر فروغ دنیای ظلمانی است؟

و کدامین کشتی نجات است؟

ادامه مطلب...

کربلا چه قدر شبیه قرآن است؛ آخرین شهدای آن اصغر و عبدا... مثل سوره‌های آخر قرآن کوچکند!

- امام حسین (علیه السلام) فرمود: شکرگزاری تو برای نعمت پیشین، نعمت تازه را سبب می‌شود