مردي را مي‌شناسم که وقتي در حال انجام طواف مستحبي بود و شيعه‌اي از او درخواست کمک کرد، طواف را رها و براي رفع نياز برادر مؤمنش او را همراهي کرد.

کريمي را مي‌شناسم که دوبار، تمام دارايي و سه‌بار نيمي از دارايي‌اش را بخشيد. مظلومي را مي‌شناسم که «مُعِزُّالمُؤمِنين» بود، اما شيعيانِ خودش به او «مُذِل‌ُّالمُؤمِنين» مي‌گفتند.

غريبي را مي‌شناسم که همسرش در خانه? خودش به او زهر خوراند و مسمومش کرد، اما چيزي که جگر او را سوزاند، زهر نبود؛ سال‌ها بود که جگرش سوخته بود…

آن وقتي در کودکي خانه‌شان را به آتش کشيدند و داغ مادر را بر دلش گذاشتند، آن وقتي که در جواني، مظلوميت و خانه‌نشيني پدر را نظاره‌گر بود، آن وقتي که جلوي چشمانش، روي منبر مي‌رفتند و پدرش را لعن مي‌کردند و همان وقتي که در تمام اين مدت، بسياري از شيعيان بي‌تفاوت بودند و امام زمانشان را ياري نمي‌کردند...

در تمام اين مدت جگرش پاره‌پاره شد. ‌شايد زهر تسکيني بود بر دردهايش...

شهادت امام حسن مجتبي(ع) به امام زمان و تمام شيعيان تسليت باد.

اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يااَباعَبْدِاللَّهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَيْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقيتُ وَبَقِىَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ وَلاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِيارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ

سوره غم ميرسد، آيات مريم ميرسد

عطر سيب و بوي اسپند محرم ميرسد

دست خود را روي سينه ميگذارم با ادب

آه، دارد مادري با قامت خم ميرسد...

اگر براي به‌دست آوردن پول مجبوري دروغ بگوئي و فريبکاري کني، تهيدست بمان!

اگر براي به‌دست آوردن جاه و مقام بايد چاپلوسي کني و تملّق بگويي، از آن چشم بپوش!

اگر براي آنکه مشهور شوي، مجبوري مانند ديگران خيانت کني، در گمنامي زندگي کن!

بگذار ديگران پيش چشم تو با دروغ و فريب ثروتمند شوند و با تملّق و چاپلوسي شغل‌هاي بزرگي را به دست آورند و با خيانت و نادرستي شهرت پيدا کنند، تو گمنام و تهيـدست و قانع باش!

اگر چنين کني تو سرمايه‌اي را که آنها از دست داده‌اند، به دست آورده‌اي ...

و آن "شرافت" است ...